فهرست مطالب
عنوان صفحه
1-6 تعریف واژه ها و اصطلاحات کاربردی.. 10
2-6 فازهای تمرینات در روش پلایومتریک.. 16
2-7اصول فیزیولوژیک تمرینات پلایومتریک.. 17
2-7-1تمرینات پلیومتریک به لحاظ فیزیولوژیکی.. 18
2-8چرخه کشش-انقباض در تمرینات پلیومتریک.. 19
2-8-1 گیرنده های حسی و عمقی.. 20
2-9 طبقه بندی تمرینات پلیومتریک.. 21
2-10اصول تمرینات پلیومتریک.. 22
2-15 فاکتورهای مورد نظر در طرح ریزی برنامه تمرینات.. 26
2-15-5تعداد تکرارها و سرعت.. 27
2-17توان غیر هوازی (بی هوازی).. 29
2-18تمرین با وزنه و اجرای پرش.. 30
2-19 تمرین مقاومتی و عملکرد دو سرعت.. 32
2-20 تمرین باوزنه و عملکرد چابکی.. 33
2-21 تمرین باوزنه و آمادگی قلبی – عروقی.. 35
2-22 تمرین باوزنه و ترکیب بدنی.. 36
2-23تمرین مقاومتی و انعطاف پذیری.. 36
3-6ابزار و روش اندازه گیری.. 48
3-10 روش تجزیه و تحلیل دادهها.. 51
4-3مشخصات فردی شرکتکنندگان.. 54
فهرست جداول
عنوان صفحه
جدول 4-1 اطلاعات فردی آزموندنی های سه گروه.. 54
جدول 4-2 آزمون کولموگروف اسمیرنوف جهت بررسی طبیعی بودن داده ها.. 55
جدول 4-3 : مقایسه میانگین توان انفجاری گروه های تجربی پلایومتریک و قدرتی باوزنه و کنترل.. 56
جدول4-5 : مقایسه میانگین سرعت گروه های پلایومتریک و قدرتی باوزنه و کنترل 58
جدول 4-6 نتایج آزمون تحلیل واریانس یک سویه جهت مقایسه میانگین سه گروه 60
جدول 4-7 نتایج آزمون تعقیبی شفه جهت مقایسه میانگین گروه ها.. 61
فهرست اشکال
عنوان صفحه
شکل 1-2 اجزای انقباضی عضلات.. 15
شکل 1-3 نحوه اجرای آزمون سارجنت.. 49
چکیده
این تحقیق ، پژوهشی نیمه تجربی است که با هدف بررسی و مقایسه تأثیر تمرینات پلایومتریک و قدرتی با وزنه روی فاکتورهای آمادگی جسمانی تیم ملی کبدی مردان ایران انجام شد. آزمودنی های این پژوهش شامل سی(30) نفر از کبدی کاران نخبه بزرگسال در گروه سنی 26-18 سال که بطور تصادفی انتخاب و به سه گروه 10نفری شامل دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. از دو گروه تجربی یک گروه به انجام تمرینات پلایومتریک و گروه دیگر به انجام تمرینات با وزنه به مدت 8 هفته ، هفته ای 3 جلسه پرداختند .
برای تجریه و تحلیل آماری از نرم افزار spssانجام شد. برای تعیین تأثیر و مقایسه پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه تجربی آزمون t همبسته استفاده شد. بررسی یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین توان، چابکی و سرعت در هر دو گروه پلایومتریک و قدرتی باوزنه پس از 8 هفته تمرینات در مقایسه با گروه کنترل، اختلاف معنی داری وجود داشته و موجب بهبود گردیده است. همچنین نتایج تحقیقات نشان داد که بین میانگین توان، چابکی و سرعت در هر دو گروه پلایومتریک و با وزنه به لحاظ اثربخشی تفاوت معنی داری وجود ندارد و هردو به یک میزان موجب بهبود فاکتورها شده اند.
واژه های کلیدی : تمرینات پلایومتریک ، تمرینات با وزنه ، نخبه، توان، چابکی، سرعت
فصل اول
کلیات تحقیق
-1مقدمه
امروزه با توجه به کیفیت زندگی و تندرستی که پیشرفت زیادی نسبت به گذشته داشته است تلاش برای ارتقاء تندرستی و پیشگیری از بیماریها نیز از اولویتهای ملی می باشد. نه تنها جوامع علمی و پزشکی، بلکه عامه مردم به طور روز افزون از اثر عمیق شیوه زندگی بر سلامت جسمانی و روانی و کیفیت زندگی آگاه شدهاند. از آنجا که یگانه هدف برای تمام ملل زیستن توام با سلامتی و نشاط است. شاید بهتر باشد اساسی ترین گام از دوران کودکی و نو جوانی آغاز شود. بسیاری از مردم سلامتی را به عنوان نبود بیماری تعریف می کنند. این واقعیتی است که افراد سالم، افراد فاقد بیماری هستند. اما مفهوم سلامتی فراتر از آن است. سلامتی به مفهوم سرزندگی، قدرت و تندرستی جسم و روان است. شاید بهترین تعریف از سلامتی تعریف یونانی آن یعنی عقل سالم در بدن سالم است، باشد با این حال، سلامتی روانی، اجتماعی، محیطی و روحی اجزاء دیگری از سلامتی می باشند. اهمیت فعالیت بدنی به عنوان بخش مکمل یک زندگی سالم گسترش یافته، به علاوه شواهد علمی از فواید سلامت بخش تمرین و ورزش در حال افزایش است. فن آوری مدرن از میزان شغلها کاسته و اکثر حرفهها به نیروی مغزی بیشتر از توان جسمی تکیه می کند. کارهای روزمره نظیر چمن زنی نیز مکانیزه شده، رانندگی جای پیاده روی را گرفته و کارهایی که نیازمند یک ساعت کار جسمانی بود، اینک با فشار چند ثانیه ای یک دکمه با گرفتن یک شماره تلفن انجام می شود. در نتیجه این امر، زمان بیشتری برای فعالیت های اوقات فراغت باقی می ماند. اما متأسفانه بسیاری از افراد از فعالیتهای بی تحرک مانند تماشای تلویزیون و... در اوقات فراغت خود استفاده می کنند. اگرچه بدن انسان برای حرکت و انجام فعالیتهای جسمانی سخت طراحی شده است. ولی ورزش هنوز به عنوان بخشی از شیوه معمولی زندگی در نیامده است (پارسا 1377).
کسب دانش و اطلاعات عمومی درباره فعالیت های جسمانی یکی از مهمترین انگیزه های داخلی برای شرکت در فعالیت های جسمانی است. کسانی که با فعالیتهای جسمانی آشنا هستند، ارزش آن را بیشتر درک می کنند. چنین افرادی شرکت در برنامه های فعالیت جسمانی را در برنامه زندگی خود در تمام عمر در نظر می گیرند و حتی برخی این برنامهها را با توجه به اطلاعات خود برنامه ریزی و ارزشیابی می کنند. به دلیل پیشرفت صنعت و زندگی ماشینی، فعالیت جسمانی روزمره شدیدا کاهش یافته است و به منظور جبران این زندگی بی تحرک، فعالیت جسمانی مربوط به بازی و تفریح و در نتیجه فعالیتهای مرتبط با تندرستی توسعه یافتند. زندگی امروزی مجال استفاده از فعالیتهای جسمانی طبیعیکه در اعصار گذشته وجود داشت را نمی دهد. برای مثال در ایران باستان در اوایل امپراتوری رم، تمرینات جسمانی برای سربازان ضروری و اجباری بود و برنامههای جسمانی در جهت بالا بردن آمادگی نظامی و بنیه دفاعی انجام می شد. همانطور که اشاره شد، برنامه و روش تمرین عامل مهمی در بهبود عملکردهای جسمانی و مهارت های ورزشی است بطور کلی اجزای آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی شامل قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی تنفسی، انعطاف پذیری و ترکیب بدن و اجزای آمادگی جسمانی مربوط به اجزای مهارت شامل زمان عکس العمل، سرعت، تعادل، چابکی، هماهنگی و توان می باشد. در بین روش های مختلف تمرینی پلایومتریک یک شیوه تمرینی است که بسیاری از ورزشکاران برای افزایش قدرت و یا توان انفجاری از آن استفاده می کنند(شایگان1392).
بدیهی است پیشرفت و بهبود رکوردها، تکنیک و تاکتیک های ورزشی و روند صعودی پیشرفت ابعاد مختلف رشته های ورزشی، نشانه گسترش و توسعه زیربنای علمی و جامعه علمی و روشهای مربیگری بوده است .از این رو،نیل حرکت به سوی رشته های قهرمانی و حرفه ای شدن بیشتر شده است و هر کسی به هر دلیل و هدفی ممکن است در یک فعالیت ورزشی و برنامه تمرینی شرکت کند. اما با توجه به این مسله که استعداد ورزشی یکی از مهم ترین عوامل دستیابی به سطح بالای عملکرد ورزشی است، شکوفایی استعدادورزشکاران توسط مربیان باتاکیدبراصول علمی ورزشی اهمیت بسزائی دارد. از این رو ضمن شناخت این استعدادها باید به شیوه ای صحیح آن را رشد و توسعه داد. معمولا متخصصین ورزش معتقدند که برای دستیابی به سطح بالای عملکرد ورزشی باید ضمن شناخت ورزشی، با روش های مختلف تمرین به توسعه سطح عملکرد و آمادگی افراد پرداخته شود. به بیان دیگر، یافته های علمی در این زمینه در تنظیم و اجرای برنامه های تمرینی قهرمانان ورزشی نقش مهمی را بر عهده داشته است. تمرینات ورزشی اصولا موجب افزایش توانایی حرکتی انسان می شود. این تمرینات گستره زیادی پیدا کرده است و هدف از این تمرینات به طور خلاصه دستیابی به قهرمانی، و برتر بودن در مسابقات و رشته های ورزشی می باشد. از جمله این شیوه های تمرینی که دیری از آن نمی گذرد استفاده از تمرینات پلایومتریک می باشد.
1-2بیان مسله
امروزه پیشرفت وبهبود در رکوردها ،مهارتها ، تکنیکها و تاکتیک های ورزشی در یک صد سال اخیر نشانه ی گسترش و بسط زیربنای علمی و دانش محققین و مربیان ورزش بوده است . یافته های علمی در این زمینه در تنظیم واجرای برنامه های تمرینی قهرمانان ورزش نقش مهمی را بر عهده داشته اند . صرف نظر از عوامل وراثتی که سهم تعیین کننده ای در عملکرد ورزشی دارند ، عامل مهم دیگری که در این پیشرفت بسیار مؤثر است برنامه و روش تمرینات است. (کرباسی 1378)
روشهای تمرینی متفاوتی برای توسعه عوامل درگیر در آمادگی جسمانی ورزشکاران در رشته های مختلف ورزشی بکار گرفته شده است . سالهاست که تمرینات با وزنه ، با روشهای متنوعی که توسط محققین و متخصصین علوم تربیت بدنی و ورزش ارائه شده است مورد توجه مربیان و ورزشکاران علاقه مند قرار گرفته است . در سالهای اخیر و با پیشرفت علوم ورزشی و تربیت بدنی ، روشهای نوینی ارائه گردیده که با وجود هزینه های کمتر و صرف وقت کم و زیانهای احتمالی کمتر ، نتایج بسیار خوبی بر مجموعه توانائیهای ورزشکاران داشته است . از میان این روشها ، تمرینات پلایومتریک ، که ترجیحاً بدون وزنه و با استفاده از پرشهای حساب شده از ارتفاع کم انجام می شود و تنها از وزن بدن که در هنگام پرش ، اضافه بار لازم را برای افزایش فشار مناسب ایجاد میکند ، کمک میگیرد ، مورد توجه قرار گرفته است . هر یک از روشها با توجه به نیاز به وسایل مربوطه و تاثیرات مفید و احیاناً آزمایشهایی که برای ورزشکاران داشته کاربردهای متفاوتی در توسعه توانائیهای ورزشکاران رشته های مختلف داشته است. (کرباسی 1378
فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول ـ کلیات تحقیق
2.1 بیان مسئله و فرضیات تحقیق:4
1.7.1 تعریفواژهها،مفاهیمومتغیرها11
فصل دوم ـ مبانی نظری و پیشینیه تحقیق
2.2 توصیف فیزیولوژیکی و رفتاری خواب :15
6.2 چرخه های منظم 90 دقیقهای خواب (REM):17
7.2 فعالیت ذهنی و روانی در طول خواب :18
1.8.2 خواب به عنوان یک پاسخ انطباقی :18
2.8.2 خواب یک فرآیند ترمیمی :19
9.2 اثرات فعالیت بدنی بر خواب :19
10.2 اثرات فعالیت ذهنی و روانی بر خواب :19
11.2 اثرات محرومیت از خواب بر سرعت واکنش به محرکها:19
12.2 آیا در حین خواب ترمیم فیزیکی صورت میگیرد؟20
15.2 عواملی که روی زمان خواب اثر میگذارند :22
16.2 عوامل موثر بر توان بیهوازی :25
فصل سوم ـ روش تحقیق
3.5.3 وسایل و ابزارهای مورد نیاز برای جمع آوری دادهها:35
2.6.3 آزمون دو 50 یارد سرعت (45 متر) :37
7.6.3 ابزار مورد استفاده در تحقیق:41
8.6.3 روش تحقیق و مراحل انجام کار:42
فصل چهارم ـ یافته های تحقیق
2.4 تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها :46
فصل پنجم ـ بحث و نتیجه گیری
2.2.5 توان بیهوازی بیشینه :61
1.6.5یشنهادات برخاسته از پژوهش حاضر برای تحقیقات آینده:66
1.7.5 محدودیت های قابل کنترل67
2.7.5 محدودیت های غیرقابل کنترل67
فهرست جداول
عنوان صفحه
جدول 1.3: شیب و سرعت در آزمون بیشینه بروس39
جدول 2.3: تخمین حداکثر اکسیژن مصرفی در آزمون بروس39
جدول 1.4: میانگین و انحراف استاندارد مشخصات فردی آزمودنی ها46
فهرست نمودارها
عنوان صفحه
فهرست شکلها
عنوان صفحه
شکل 1.3: اندازهگیری توان بی هوازی با آزمون رست36
شکل 2.3: اندازهگیری چابکی با آزمون دوی 9×4 متر37
شکل 3.3: اندازهگیری سرعت با آزمون دوی 45 متر38
شکل 3.4: آزمودنی تحقیق در حین اجرای پروتکل بروس40
شکل 3.5: آزمون زمان عکس العمل کامپیوتری از نوع دیداری42
فصل اول کلیات تحقیق 1.1 مقدمه: |
خواب رفتاری فیزیولوژیک است که قسمتی از زندگی روزانه هر فرد را تشکیل میدهد و به عنوان روند مناسبی جهت بازیافت، تجدید و احیای عملکرد سیستم عصبی و سیستمهای فیزیولوژیکی بدن مطرح میباشد و همین طور میتواند بر ساعت بیولوژیک بدن تأثیرگذار باشد. خواب مکانیسم فیزیولوژیک بدن در بازیافت توان از دست رفته و خستگی ناشی از فعالیتهای مغز و بدن در طول زندگی روزمره و یک معیار مهم در حفظ سلامت جسمی و روانی انسان میباشد (گایو و همکاران، 2007). بیخوابی ممکن است به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم سبب تحمیل هزینههای اجتماعی گردد، که هزینههای مستقیم شامل هزینه اقدامات تشخیصی، درمان و ویزیت پزشکان و هزینههای غیر مستقیم شامل ناتوانیهای مرتبط با وضعیتهای پزشکی متعاقب بیخوابی، کاهش تولید و تصادفات رانندگی ناشی از بیخوابی میباشد (لوایزا[1] و همکاران، 2001). حدود یک سوم افراد بالغ در طول عمر خود نوعی اختلال خواب را تجربه میکنند که در این میان بیخوابی، شایعترین و شناخته شده ترین اختلال خواب است. بیخوابی احساس ناکافی بودن خواب از نظر مقدار یا کیفیت آن است و معمولا با خواب آلودگی در طی روز ارتباط ندارد (سادوک[2] و همکاران، 2003). مطالعات، ریسک افسردگی را در افراد دچار کمخوابی تا چهار برابر ذکر کردهاند و در کل نتایج مطالعات آیندهنگر نشانگر این امر است که اشکالات خواب ممکن است اولین علامت اختلالات روانی از قبیل افسردگی، اضطراب، سوء مصرف الکل و بیش فعالی همراه با کاهش تمرکز باشد (لوایزا و همکاران، 2001، گایو و همکاران، 2007).
تعدادی از افرادی که دارای آمادگی جسمانی مطلوبی هستندمانند افراد نظامی، کارگرانی که شیفتهای چرخشی دارند و ورزشکارانی که به مناطق مختلف با ساعتهای زمانی متفاوت سفر میکنند، و علاوه بر این افرادی که به ارتفاع میروند خوابهایی بدون کیفیت و همراه با افزایش تعداد دفعات بیداری را گزارش کردهاند (ویلمور و کاستیل، 1380). مدارک موجود پیشنهاد میکنند که ورزشکاران از تأثیرات بیخوابی بر اجرا نگران هستند (لگر[3] و همکاران، 2005).
امروزه پذیرفته شده است که محرومیت از خواب (SD)[4] می تواند بر اجرای انسان تأثیر منفی داشته باشد. تحقیقات آزمایشگاهی نشان دادهاند که شماری از عملکردهای حسی، ادراکی و حرکتی میتواند توسط بیخوابی و یا خواب کافی تغییر یابند (اینویه[5] و همکاران، 1989). بیخوابی کامل(TSD)[6] بر توجه، اجرای روانی-حرکتی، عملکرد، زمان عکس العمل[7]، حافظه کوتاه مدت، چابکی، عملکرد بصری، خستگی و .... تأثیر منفی میگذارد (هورن و استبرگ[8]، 1976، هورن و پتیت[9]، 1958). شماری از جمعیت های شاغل و یا ورزشکار ممکن است در معرض بیخوابی و یا کمخوابی قرار گیرند. این شمار میتواند شامل افراد نظامی، کارگران و یا ورزشکارانی که به مناطقی با محدوده زمانی متفاوت سفر میکنند، باشد. علاوه بر این، افرادی که به ارتفاعات بالا سفر میکنند و یا از تجهیزاتی مانند چادرهای فاقد اکسیژن کافی استفاده میکنند، خواب های بیکیفیت و همراه با افزایش تعداد دفعات بیداری را گزارش کردهاند (فیلیپس[10] و همکاران، 1989).
نخوابیدن و یا کمخوابیدن به مدت یک یا دو روز منجر به پدیدهای به نام وام خواب میشود که از آن به عنوان اختلاف میزان ساعاتی که افراد نیاز به خواب دارند و ساعاتی که میخوابند، یاد می شود. این پدیده را شاید بتوان به افزایش میزان هورمون خواب در بدن نسبت داد، گرچه تحقیق روی خلبانان هواپیماهای مسافربری با پروازهای طولانی مدت آن نظریه را رد کرد، ولی تاکنون توجیه قابل قبولتری برای این پدیده ارائه نشده است (ماتئو[11]، 1977). هرگاه هرگونه اختلالی در این فرآیند در یک ورزشکار بوجود آید، موجبات نگرانی آن ورزشکار را به همراه خواهد آورد و نگرانی ناشی از این اختلال مشکل آفرینتر از کمبود خواب در اجرای بهینه مهارتهای ورزشی است (آنگوس[12]، 1985، هاتیوگلیو[13]، 1997). اگرچه که به نظر میرسد محرومیت از خواب موجب ایجاد شرایط استرسزا میشود، اما نتایج واقعی از مطالعات بدست آمده مؤید چنین قضیهای نمیباشد (سیلی[14]، 1955). به نظر میرسد که اثر محرومیت از خواب در مورد عملکرد ذهنی آزمودنیها مشهود باشد و پارامترهای فیزیولوژیکی نظیر ضربان قلب، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار سیستولیک و دیاستولیک در طول محرومیت از خواب تغییر معناداری نداشته باشند و عدم توانایی در حفظ و پایداری عملکرد ذهنی در طول این دوره، به خستگی روانی مرتبط باشد. بنابراین در صورتی که ورزشکاران به لحاظ ذهنی و روانی آماده باشند و از انگیزه کافی برخوردار باشند، نباید در مورد عملکردشان پس از یک یا دو شب بیخوابی نگران باشند (ونهلدر[15]، 1999). اما از طرفی کمبود اطلاعات و از طرفی دیگر عدم تشابه نتایج مطالعات، لزوم انجام پژوهشهای بیشتر را در این زمینه آشکارتر مینماید.
بیشتر ورزشکاران، متخصصان و مربیان ورزشی بر این باورند که استراحت فیزیکی و خواب به مدت زمان کافی برای تمام اجراهای ورزشی و فعالیت های بدنی حیاتی است. اما متاسفانه، شواهد و مدارک کافی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. از طرفی، برخی از مدارک موجود پیشنهاد میکنند که ورزشکاران از تأثیرات بیخوابی بر اجرا نگران هستند (لگر و همکاران، 2005). با این وجود، در حال حاضر اطلاعات علمی کافی در زمینه تاثیرات فیزیولوژیکی و روانشناختی بیخوابی وجود ندارد. به طور کلی میتوان گفت که تأثیر بیخوابی بر عواملی چون قدرت عضلانی، توان هوازی و بیهوازی و بعضی از متغییرهای فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب، تهویه و مصرف اکسیژن) به طور کافی مشخص نشده است (دواسمس[16] و همکاران، 1995). در مورد روابط جنبههای متعدد خواب و عملکرد ورزشی مطالعات تقریبا اندکی انجام گرفته است. یکی از دلایل اندک بودن مطالعات و شواهد مربوط به این زمینه میتواند این باشد که اعمال بیخوابی به آزمودنیها میتواند از لحاظ اخلاقی با مشکل مواجه است.
مطالعاتی که برتأثیر بیخوابی انجام شده است نشان دادهاند که بیخوابی 72-30 ساعته واکنشهای قلبی-تنفسی به ورزش و اجرای هوازی و غیرهوازی را تغییر نمیدهند (کوپس[17] و همکاران، 1993؛ دواسمس و همکاران، 1995). به هر حال مشاهده شده است که 30 ساعت بیخوابی متغیرهای قلبی-تنفسی در ورزش را کاهش میدهد (آزبوی[18] و همکاران، 2009). گزارش شده است که اجرای ورزشی در بعضی از افراد میتواند نسبت به بیخوابی حساس باشد و در برخی دیگر چنین نباشد (آزبوی و همکاران، 2009). مطالعات تجربی بسیار کمی بر روی تأثیر بیخوابی در اجرای ورزشی اجرا شده است (آزبوی و همکاران، 2009). در واقع چند مورد از تحقیقاتی که بر روی تأثیر بیخوابی بر اجرای ورزش انجام شده است یافتههای متناقضی را گزارش کردهاند و هیچ تحقیقی نیز به مطالعه تاثیر بی خوابی بر بازیکنان آماتور فوتبال نپرداخته است.
[1]. Loayza et al
[2]. Sadock
[3]. Leger et al
[4]. Sleep Deprivation
[5]. Inoue et al
[6]. Total Sleep Deprivation
[7]. Reaction Time
[8]. Horn and stberg
[9]. Horn and pettit
[10]. Philips et al
[11]. Matthew
[12]. Angus
[13]. Hativioglio
[14]. Selye
[15]. Van helder
[16]. Devasmes
[17]. Copes
[18]. Azboy
فهرست مطالب |
||
عنوان |
صفحه |
|
چکیده ............... |
1 |
|
فصل اول –طرح پژوهش |
||
1-1- مقدمه … |
4 |
|
2-1-بیان مسئله پژوهش ..…… |
4 |
|
3-1- اهمیت وضرورت پژوهش …………………………………………... |
6 |
|
4-1- اهداف پژوهش ………………………………………………... |
6 |
|
1-4-1-هدف کلی ……………………………………………………. |
6 |
|
2-4-1-اهداف ویژه ……………………………………………………. |
6 |
|
5-1- فرضیه های پژوهش ……………………………………………… |
7 |
|
6-1- محدودیت های پژوهش ……………………………………………... |
7 |
|
7-1- قلمرو پژوهش ………………………………………………….. |
7 |
|
8-1- تعریف واژه ها واصطلاحات پژوهش ………………………………… |
7 |
|
فصل دوم – ادبیات وپیشینه پژوهش |
||
1-2- مقدمه ……………………………………………………… |
10 |
|
2-2- بخش اول :مبانی نظری پژوهش ……………………………………. |
10 |
|
1-2-2- سازگاری های فیزیولوژیکی با تمرین استقامتی ……………………. |
10 |
|
2-2-2- سازگاری های فیزیولوژیکی با تمرین قدرتی ………………………. |
10 |
|
3-2-2-سازگاری های فیزیولوژیک با تمرین موازی ……………………….. |
12 |
|
4-2-2- عوامل موثر بر سازگاری های تمرینی ………………………….. |
12 |
|
1-4-2-2-شدت تمرین …………………………………………… |
12 |
|
2-4-2-2-تعداد جلسات تمرین در هفته ………………………………… |
12 |
|
3-4-2-2-مدت تمرین …………………………………………… |
12 |
|
4-4-2-2-وراثت ………………………………………………… |
12 |
|
5-4-2-2-جنسیت ………………………………………………… |
13 |
|
6-4-2-2- سن ……………………………………………………… |
13 |
|
7-4-2-2- چربی وترکیبات بدنی ……………………………………… |
13 |
|
5-2-2- ترکیب بدن …………………………………………………. |
13 |
|
6-2-2- توده چربی ………………………………………………… |
14 |
|
7-2-2-توده بدون چربی …………………………………………. |
15 |
|
8-2-2- اثر تمرین موازی بر سازگاری های قدرتی ……………………… |
15 |
|
9-2-2-اثر تمرین استقامتی بر ساز گاری های کوتاه مدت قدرتی ...................... |
16 |
|
10-2-2-اثر تمرین موازی بر ساز گاری های استقامتی ………………… |
16 |
|
11-2-2-تاثیر تمرینات قدرتی قلبی بر پاسخ های استقامتی کوتاه مدت …………. |
19 |
|
12-2-2- تاثیر توالی تمرین موازی بر سازگاری های قدرتی واستقامتی ……… |
20 |
|
13-2-2- سازگاریهای احتمالی برای پاسخها وسازگاریهای بازدارندگیتمرین موازی |
21 |
|
14-2-2-هایپرتروفی تارهای عضلانی …………………………………… |
21 |
|
15-2-2- تغییر در فراخوانی واحدهای حرکتی ……………………………… |
22 |
|
16-2-2- تغییرات هورمونی ………………………………………… |
22 |
|
17-2-2-مکانیسم های کوتاه مدت ………………………………………. |
23 |
|
1-17-2-2- باقی ماندن خستگی ……………………………………… |
23 |
|
2-17-2-2- خستگی عصبی عضلانی .........................…………………. |
23 |
|
3-17-2-2- سازگاری های ترکیب بدنی به تمرینات استقامتی ………………… |
24 |
|
3-2- بخش دوم:پیشینه پژوهش ………………………………………. |
24 |
|
1-3-2-پژوهش های داخلی ………………………………………….. |
24 |
|
2-3-2-پژوهش های خارجی …………………………………………. |
25 |
|
4-2-بررسی تمرینات استقامتی ……………………………………… |
29 |
|
5-2-مقایسه تمرین استقامتی وقدرتی ……………………………………. |
30 |
|
6-2- بررسی تمرین موازی …………………………………………… |
33 |
|
فصل سوم- روش شناسی پژوهش |
||
1-3- مقدمه …………………………………………………… |
40 |
|
2-3- جامعه آماری پژوهش …………………………………………… |
40 |
|
3-3- روش گزینش نمونه های آماری پژوهش …………………………… |
40 |
|
4-3- روش پژوهش ………………………………………………… |
40 |
|
5-3- روش جمع آوری اطلاعات ………………………………………… |
40 |
|
6-3- ابزارهای اندازه گیری پژوهش …………………………………… |
41 |
|
7-3-متغییرهای پژوهش …………………………………………… |
41 |
|
1-7-3- متغییرهای مستقل ………………………………………………. |
41 |
|
2-7-3- متغییرهای وابسته …………………………………………….. |
41 |
|
8-3- شیوه اجرای پژوهش ………………………………………………. |
41 |
|
9-3-برنامه تمرین ……………………………………………… |
41 |
|
1-9-3-مرحله گرم کردن ………………………………………………. |
42 |
|
2-9-3-برنامه های تمرین اصلی …………………………………………. |
42 |
|
1-2-9-3- برنامه تمرین قدرتی ……………………………………….... |
42 |
|
2-2-9-3-برنامه تمرین استقامتی ……………………………………… |
42 |
|
3-2-9-3- برنامه تمرین موازی …………………………………………. |
42 |
|
3-9-3- مرحله سرد کردن ……………………………………………. |
43 |
|
10-3- روش آماری پژوهش …………………………………………. |
43 |
|
فصل چهارم- یافته های پژوهش |
||
1-4-مقدمه ………………………………………………………. |
45 |
|
2-4-توصیف داده های آماری ………………………………………… |
45 |
|
3-4- آزمون فرضیه های پژوهش …………………………………… |
47 |
|
1-3-4- آزمون فرضیه اول ………………………………………… |
47 |
|
2-3-4- آزمون فرضیه دوم …………………………………………….. |
49 |
|
3-3-4- آزمون فرضیه سوم ………………………………………….. |
50 |
|
4-3-4- آزمون فرضیه چهارم ……………………………………… |
51 |
|
5-3-4- آزمون فرضیه پنجم ……………………………………… |
52 |
|
فصل پنجم-بحث نتیجه گیری |
||
1-5-مقدمه …………………………………….……………… |
55 |
|
2-5-خلاصه پژوهش ……………………………………….………… |
55 |
|
3-5-بحث ونتیجه گیری ………………………………….……………. |
56 |
|
4-5- نتیجه گیری کلی ….………………………….……………… |
60 |
|
5-5- پیشنهادهای برخاسته از پژوهش …………………………………….. |
61 |
|
6-5-پیشنهادات برای پژوهش های آینده ………………………………….. |
61 |
|
پیوست ها …………………………………………………………….. |
62 |
|
منابع وماخذ ….. ……………………………………………………… |
63 |
|
چکیده انگلیسی ………………………………………………………... |
73 |
|
فهرست جداول |
|
عنوان |
صفحه |
1-2-مقایسه سازگاری های ناشی از تمرینات قدرتی واستقامتی ………………… |
11 |
2-2-تقسیم بندی سطوح ترکیبات بدن ………………………………… |
14 |
1-3-برنامه های تمرین استقامتی،مقاومتی وموازی در 8هفته ………………... |
43 |
1-4- آمار توصیفی متغییرهای پژوهش برحسب چهار گروه مورد پژوهش ……… |
46 |
2-4- آمار توصیفی متغییرهای عمومی بر حسب چهار گروه مورد پژوهش ……... |
47 |
3-4-مقایسه تغییرات توان هوازی بیشینه ……………………………… |
47 |
4-4-مقایسه تغییرات توان بی هوازی ………………………………… |
49 |
5-4-مقایسه تغییرات چابکی ……………………………………..… |
50 |
6-4-مقایسه تغییرات استقامت عضلانی ………………………………….. |
51 |
7-4-آزمون توکی جهت نشان دادن تفاوت در میزان تغییرات استقامت عضلانی ….. |
52 |
8-4-نتایج آزمون های آماری مقایسه تغییرات ترکیب بدن ……………………… |
52 |
چکیده پژوهش
هدف از پژوهش حاضر اثر نوع و ترتیب تمرین موازی بر روی برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (توان هوازی-توان بی هوازی-چابکی-استقامت ) وترکیب بدنی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان بود.بدین منظور آزمودنیها بصورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند ودرچهارگروه استقامتی(10نفر)،قدرتی(10نفر)،موازی استقامتی-قدرتی(10نفر)،موازی قدرتی- استقامتی(10نفر)بصورت تصادفی قرارگرفتند. آزمودنیها درآزمونهای مقدماتی توان هوازی با آزمون دوی شاتل ران وتوان بی هوازی با آزمون پرش عمودی (سارجنت)،چابکی با آزمون دوی 9*4 واستقامت عضلانی با آزمون دراز ونشست شرکت کردند و درصد چربی زیر پوست با کالیپر اندازه گیری شد. سپس برنامه تمرینی طراحی شده برروی آزمودنی ها اجرا شد.بعداز هشت هفته آزمون های نهایی مجددا به عمل آمد.
تجزیه تحلیل داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس( ANOVA) ومقایسه چندگانه از میانگین هاودر صورت وجود اختلاف معنادار ازآزمون تعقیبی توکی وTوابسته با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 17در سطح معناداریP≤0/05 انجام شده است.
یافته های پژوهش بیانگر آن بود که بعداز 8هفته تمرین استقامتی،قدرتی،موازی(استقامتی -قدرتی) موازی(قدرتی-استقامتی) تفاوت معناداری در توان هوازی بیشینه، توان بی هوازی وچابکی وترکیب بدنی دیده نشد.
استقامت بین گروه های قدرتی و استقامتی تفاوت معناداری داشت؛ و در بین گروه های دیگر اختلاف معناداری دیده نشد.
واژههای کلیدی:
تمرین موازی،توان هوازی،توان بی هوازی،چابکی،استقامت عضلانی،ترکیب بدنی،
فصل اول
مقدمه و طرح پژوهش
1-1-مقدمه
دردنیای امروزمربیگری مسئولیت سنگین و خطیری است که فراتر از گرفتن وقت استراحت وتجزیه تحلیل نقاط ضعف وقوت است.بنابراین مربیان باید برای تهیه ی یک برنامه ی جامع وموثربرای ارتقاءسطح کیفی وکمی ورزشکاران به گونه ای تلاش کنند که همه عوامل موردنیاز یک ورزش به ویژه در سطوح قهرمانی یعنی آمادگی جسمانی ،روانی،تکنیکی وتاکتیکی ورزشکار در طول یک برنامه ی زمانبندی شده توسعه یابد.بی گمان اگر مربی نتواند به هریک از جنبه های ذکرشده برای موفقیت دسترسی داشته ویا اشراف کامل داشته باشد از درجه ی موفقیت ورزشکاریا تیم تحت نظر او کاسته خواهد شد.یکی از ابعاد بسیار مهم در آماده سازی ورزشکاران انتخاب بهترین روش تمرین جسمانی متناسب با زمان های مختلف می باشد(9).
سال های متمادی وبه ویژه در چند سال اخیرپژوهش های علمی مربوط به شناسایی شیوه ی افزایش قدرت واستقامت در ورزشکاران وغیر ورزشکاران همواره مورد توجه بوده است ودر این رابطه ضمن معرفی روش های گوناگون ،ابزارهای ویژه ای برای افزایش قدرت واستقامت معرفی شده است.در نتیجه برای بسیاری از افراد مشکل است تا بین روش های تمرینی گوناگون ،بهترین روش را انتخاب کنند.لازم است با ارائه ی تصویر روشنی از اطلاعات جدید به همراه فراهم نمودن رویکردی ساده ،منطقی و فردی برای تمرینات قدرتی و استقامتی ویا استفاده همزمان از این دو شیوه تمرینی ،بهترین روش ها ارائه شود(9).
اگر چه قدرت عضلانی پایه واساس اجرای حرکات ورزشی بوده وبسیاری از متخصصان علوم ورزشی آن را مهم ترین عامل آمادگی جسمانی واجرای حرکات سنگین می دانند،ولی باید گفت سایرعوامل جسمانی نقش تعیین کننده ای در مجموعه پیچیده اجرای حرکات ورزش دارند(16،9). برهمین اساس مربیان وورزشکاران رشته های مختلف ورزشی علیرغم الویت دادن به یک عامل خاص از عوامل آمادگی جسمانی سایر موارد را نیز مدنظر قرار داده ومعتقد به توسعه وپیشرفت در کلیه زمینه های آمادگی جسمانی در حد مطلوب هستند.
کاربرد این اصول شامل دستکاری چندین متغییر در برنامه ی تمرینی ورزشکاران شامل نوع تمرینات ،ترتیب حرکات یا فعالیت ها ،شدت تمرین ،دوره های استراحت بین فعالیت ها وهمچنین تعداد جلسات تمرینی می باشد، تا دوره های تحریک وریکاوری به صورت بهینه فراهم شده و موجب سازگاری های موثر شود(48،77).بارعایت این اصول، سازگاری های فیزیولوژیک به هریک از برنامه های تمرین قدرتی واستقامتی ،تا حدود زیادی به تفاوت درچگونگی کاربرد متغییرهای تمرینی بستگی دارد.بر همین اساس تمرین چند دستگاه تولید انرژی واجرای همزمان انواع مختلف تمرینات که ازآن به عنوان تمرین موازی یاد می شود،ممکن است اهمیت کاربردی برای سازگاری با این تمرینات داشته باشد.بنابراین در این پژوهش حاضرسعی شده است اثرترتیب تمرین موازی (قدرتی واستقامتی)دربرابر(استقامتی وقدرتی)بر قابلیتهای جسمانی وترکیب بدنی مورد مطالعه قرار گیرد وپیامدهای این روشهای تمرینی با روش های تمرینی استقامتی وقدرتی به تنهایی مقایسه شود.
2-1-بیان مسئله پژوهش
سازگاری های حاصل ازتمرین به نوع برنامه تمرینی منتخب بستگی دارد،یعنی بیش ترین اثر بر قدرت ازبرنامه ی تمرینی قدرتی و بیش ترین اثر بر بهبود عملکرد دستگاه قلبی عروقی از برنامه ی تمرین استقامتی ایجاد می شود.بنابراین هرکدام از برنامه های تمرین استقامتی یا قدرتی باعث سازگاری های ویژه می شود(16) .نتایج متضاد ناشی از تمرینات استقامتی ومقاومتی تردید هایی را برای برخی از افرادبه ویژه ورزشکاران استقامتی و مقاومتی در بکارگیری روش های متفاوت به خاطر ترس ازبه خطر افتادن سازگاری های تمرینی مطلوب به وجودآورده است(16).بنابراین تمرین چند دستگاه انرژی واجرای همزمان انواع مختلف تمرین موازی دارای اهمیت کاربردی برای ایجاد سازگاری های مطلوب با این برنامه های تمرینی است.
به همین دلیل،به تازگی اخیراسازگاری های حاصل از تمرین موازی مقاومتی واستقامتی به توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است.
مربیان موفق از ترکیب و دستکاری انواع تمرینات می توانندهرچه بیش تر ورزشکاران خود را به سوی آمادگی مطلوب تر هدایت کنند.انتخاب یک روش مناسب نیاز به پژوهش ها و مستندات علمی دارد.در ارتباط با نقش وسودمندی هریک از تمرینات قدرتی واستقامتی پژوهش های فراوانی صورت گرفته که نقش آن ها را به خوبی مشخص کرده است،ولی در زمینه ی ترتیب ارائه تمرین موازی هنوز جمع بندی کلی وجامعی وجود نداردکه بتوان به آن به خوبی استناد کرد.
نتایج برخی از پژوهش ها نشان داده اندتمرین مقاومتی و استقامتی همزمان ظرفیت هوازی را افزایش می دهد(85،41) واین نتایج در مقایسه با افرادی که فقط تمرین استقامتی داشته اند کمتر بود(85،41).
در اثر تمرین موازی ،قدرت عضلانی و توان هوازی نیز افزایش می یابدکه البته این میزان افزایش نسبت به انجام فقط تمرین مقاومتی یا استقامتی کم تر است(85،16،41). تمرین استقامتی تنها باعث افزایش توان هوازی می شودو قدرت عضلانی را افزایش نمی دهد(16). سازگاری های حاصل از تمرین به نوع برنامه ی تمرین بستگی دارد.چنارا وهمکاران(2005)درپژوهشی با عنوان تاثیر موازی تمرینات قدرتی واستقامتی همزمان درون جلسه ای روی ظرفیت و اجرای هوازی گزارش کردند که بهبود قابل ملاحظه ای در ظرفیت و اجرای هوازی به ترتیب درگروه های استقامتی +قدرتی>استقامتی>قدرتی +استقامتی>قدرتی دیده شد(85) .
هم چنین بیش ترین تاثیر بر بهبود عملکرد دستگاه قلبی عروقی از برنامه ی تمرین استقامتی ایجاد می شود.بنابراین هرکدام از برنامه های تمرین استقامتی یا قدرتی باعث سازگاری های ویژه می شود.پرداختن به فعالیت های استقامتی دستگاه قلبی عروقی راتحت تاثیر قرار می دهدو ضمن افزایش کارایی قلبی عروقی وتنفسی باعث مصرف چربی بدن وتغییردر ترکیبات بدنی می شود(124،71). تمرین استقامتی موجب افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود،ولی اثری بر هایپرتروفی عضلانی ندارد.از سوی دیگر تمرین مقاومتی برای هایپرتروفی سلول های عضلانی از راه سنتز پروتئین وافزایش پروتئین های انقباضی وتغییر در ترکیبات بدنی مورد استفاده قرار می گیرند(3،16)چنین نتایج متضادناشی از تمرینات استقامتی ومقاومتی تردیدهایی رادر ورزشکاران به خاطر ترس از به خطرافتادن سازگاری های تمرینی مطلوب به وجود آمده است(16).پژوهش حاضر در نظر دارد اثر همزمان تمرین مقاومتی واستقامتی بر آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی دانشجویان دختر غیر ورزشکار را مورد مطالعه قراردهدوبه این سوال پاسخ دهد که انجام تمرین همزمان تمرینات استقامتی قدرتی، قدرتی واستقامتی در مقایسه با انجام تمرینات قدرتی-استقامتی چه اثراتی برعوامل آمادگی جسمانی که شامل قدرت واستقامت عضلانی،توان هوازی،توان بی هوازی-چابکی وترکیب بدنی داردوهم چنین آیا ابتدا باید تمرین مقاومتی انجام شودوبدنبال آن تمرین استقامتی یا برعکس وآیا تغییرات ایجاد شده در اثر این چند نوع تمرین موازی با هم متفاوت است؟
3-1-اهمیت و ضرورت پژوهش
علوم ورزشی در پی گسترش وسیع خود در زمینه های مختلف توانسته است راهکارهای تازه ای را برای پیشرفت اجرای ورزشی ورزشکاران ارائه دهد که به موجب آن امکان دست یابی به موفقیت آسان تروسریع تر گردد.بنابراین هر گونه مطالعه ای که در پی دست یابی به روابط و عوامل زیر بنایی تشکیل دهنده ی اجرای ورزشی باشد در نهایت چشم اندازی به آینده برای کمک به پیشرفت های بارز مهارتی دارد وبه این ترتیب می تواندزیر بنای پژوهش های کاربردی را تشکیل می دهد(6).
درسال های اخیر میزان سازش پذیری تمرینات استقامتی و مقاومتی و اثر تمرین موازی برای افزایش ظرفیت و توان هوازی ، توان بی هوازی ،چابکی،قدرت واستقامت عضلانی و ترکیب بدنی مورد توجه پژوهشگران بوده است.آن چه که کمتر به آن پرداخته شده است توجه به ترتیب انجام تمرینات مقاومتی واستقامتی در برنامه تمرین موازی است ،به این نحو که آیا در انجام تمرینات موازی مقاومتی واستقامتی ابتدا باید تمرین مقاومتی وسپس استقامتی انجام شود یا ابتدا تمرین استقامتی وبه دنبال آن تمرین مقاومتی .هم چنین این سوال مطرح است که تغییرات ایجاد شده در قابلیت های جسمانی وترکیب بدن در این شرایط چگونه می باشد. بنابراین ضرورت ایجاب می کند که پژوهش هایی در خصوص تعیین ترتیب برنامه های تمرین موازی استقامتی و قدرتی بر روی قابلیت های جسمانی مانند قدرت واستقامت عضلانی ، توان هوازی ،توان بی هوازی،چابکی و ترکیب بدنی صورت گیرد.
1-4-1-هدف کلی
اثر نوع و ترتیب تمرین موازی بربرخی عوامل آمادگی جسمانی شامل توان هوازی،توان بی هوازی،چابکی،استقامت عضلانی وترکیب بدنی دانشجویان دختر غیر فعال
2-4-1-اهدافویژه
1-2-4-1 مقایسه اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی ( (ST،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر توان هوازی دانشجویان دختر غیر فعال
2-2-4-1 مقایسه اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی (ST) ،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر توان بی هوازی دانشجویان دختر غیر فعال
3-2-4-1 مقایسه اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی( (ST(،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر چابکی دانشجویان دختر غیر فعال
4-2-4-1 مقایسه اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی(ST)،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر استقامت دانشجویان دختر غیر فعال
5-2-4-1 مقایسه اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی( (ST،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر ترکیب بدنی دانشجویان دختر غیر فعال
5-1-فرضیه های پژوهش
1-5-1- بین اثر 8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی( (ST،موازی استقامتی قدرتی (EST)وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر توان هوازی دانشجویان دختر غیر فعال تفاوت معناداری وجود دارد.
2-5-1- بین اثر8 هفته تمرینات استقامتی((ETقدرتی((ST،موازی استقامتی قدرتی(EST) و موازیقدرتی استقامتی(SET) برتوان بیهوازی دانشجویان دخترغیرفعال تفاوت معناداری وجود دارد.
3-5-1- بین اثر 8هفته تمریناتاستقامتی(ET)،قدرتی((ST،موازی استقامتی قدرتی (EST) وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر چابکی دانشجویان دختر غیر فعال تفاوت معناداری وجود دارد.
4-5-1-بین اثر 8هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی((ST،موازی استقامتی قدرتی (EST) وموازی قدرتی استقامتی(SET) بر استقامت دانشجویان دختر غیر فعال تفاوت معناداری وجود دارد.
5-5-1- بین اثر8 هفته تمرینات استقامتی(ET)،قدرتی((ST،موازی استقامتی قدرتی (EST) وموازی قدرتی استقامتی(SET) برترکیب بدنیدانشجویان دختر غیرفعال تفاوت معناداری وجود دارد.
1-6-1عدم کنترل تغذیه وعدم کنترل فعالیت بدنی آزمودنی ها در خارج از جلسات تمرین ودر طول دوره تمرین
2-6-1-میزان انگیزش آزمودنی به هنگام شرکت در تمرین وآزمون قابل کنترل نبود.باوجود تاکید وتلاش پژوهشگران ممکن است بعضی از آزمودنی هادر اجرای تمرینات وهم چنین آزمون توان هوازی تمامی تلاش خود را به کار نبرده باشند.
7-1-قلمرو پژوهش
1-7-1- تمامی آزمودنیها دانشجویان دختر غیرفعال دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان بودند.
2-7-1- آزمودنی ها در رده سنی 20تا25 سال قرار داشتند.
3-7-1 پژوهش در فاصله زمانی بین آبان تا دی ماه سال1389اجرا شد.
8-1-تعریف واژه ها واصطلاحات پژوهش
1-8-1- آمادگی جسمانی:
آمادگی جسمانی یکی از مهم ترین و در برخی موارد،مهم ترین بخش تمرین برای دست یابی به اجرای ورزشی بالا و عالی می باشد.این یکی از سری ترین سیستم های تمرینی کشورهای اروپای شرقی بوده است.هدف اصلی تمرین جسمانی ،افزایش قابلیت های فیزیولوژیکی ورزشکار و توسعه ی توانایی های زیست-حرکتی او تا بالاترین حد استانداردها می باشد.منظور از آمادگی جسمانی در پژوهش حاضر توانایی فرد در انجام آزمون های استقامت قلبی وعروقی است.
2-8-1- استقامت عضلانی:
توانایی یک عضله یا گروهی از عضلات برای انجام تعدادی حرکات یکنواخت و یا انقباض نسبتا طولانی است.استقامت را می توان توانایی مقاومت در مقابل خستگی دانست.
3-8-1- ترتیب تمرین :
شامل کار کردن روی عضلات بدن براساس کوچکی وبزرگی آنها
4-8-1- ترکیب بدنی :
شامل توده چربی وتوده بدون چربی که دراینجا چربی زیر پوست با استفاده از کالیپر اندازه گیری می شود.
5-8-1- تمرین موازی:
تمرین همزمان چند دستگاه تولید انرژی و اجرای همزمان انواع مختلف تمرینات .در این پژوهش منظور از تمرین موازی تمرین استقامتی ومقاومتی به طور همزمان در هر جلسه تمرین می باشد (8هفته و 3 جلسه در هفته)
6-8-1- توان بی هوازی:
یاقدرتانفجاریحداکثرکاری است که عضله درواحدزمانی بسیارکوتاه(5تا 6ثانیه)اعمال میکند.
7-8-1 – توان هوازی بیشینه :
به حداکثر اکسیژنی که می تواند درطی یک تمرین خسته کننده در مدت یک دقیقه توسط فرد مصرف شود توان هوازی گفته می شود وبه دو صورت مطلق(لیتردر دقیقه)ونسبی(میلی لیتربرکیلوگرم در دقیقه )بیان می شود(85،15).
8-8-1- چابکی:
به توانایی تغییر سریع وناگهانی جهت حرکت وسرعت همراه با حفظ تعادل گفته می شود.
9-8-1 - قدرت عضلانی:
حداکثر نیرویی که می توان یکبار اعمال کرد،به عبارت دیگرقدرت به معنی به کار بستن نیرو وانرژی حاصله از عضلات در حین اجرای فعالیت هااست.
10-8-1- دانشجویان دختر غیر فعال:
شامل دانشجویان دانشگاه آزاد که در طول 6ماه گذشته هیچ گونه فعالیت مستمر ورزشی نداشته اند.